3 april 2020 – Naar aanleiding van de coronacrisis deelt Judy Wagenaar, Eonics coach en Inbox redactielid, haar overpeinzingen in een nieuwe serie: uit het hart gegrepen. Vandaag deel 3: thuis.
Blijf thuis. We horen en zien dit commando dagelijks meerdere malen. Thuis betekent in dit geval de plek waar je woont. Thuis is waar je woont maar nu ook werkt, je kinderen les geeft, eventueel aan sport doet, soms ook ziek bent of in quarantaine gaat. Je hebt weinig verbeeldingskracht nodig om te beseffen dat hoe groter het huis des te meer ruimte er voor elke bewoner aanwezig is. Misschien is dat een voordeel voor alleengaanden in deze crisistijd: zij delen hun thuis met niemand. Dit dan in tegenstelling tot gezinnen die op een flatje 10-hoog met klein balkon zo langzamerhand snakken naar het einde van deze situatie. Voor wie de verleiding ook veel groter is om toch naar buiten te gaan en een park op te zoeken voor bewegingsruimte en om even uit te waaien. Vanuit mijn grote achtertuin is het makkelijk om die mensen te veroordelen wanneer zij dat, tijdens een weekend met mooi weer, toch met velen gaan doen.
Een andere definitie van thuis: een plek waar je je veilig en vertrouwd voelt, en waar voorspelbaarheid en controle een rol spelen, in de zin dat je situaties kunt overzien. Ook daar knelt het bij sommigen nu en dat heeft lang niet altijd met de grootte van je thuis te maken. Allereerst zijn er de gezinnen waar het normaliter al onveilig is door huiselijk geweld, moeilijk opvoedbare kinderen thuis voor wie nu geen opvang is, en maak het lijstje zelf maar langer. Ook zijn er gezinnen waar aan de buitenkant niks aan de hand lijkt, maar waar aan de binnenkant de spanningen hoog oplopen. Is er voor de eerste situatie soms nog hulp op afstand, in de verborgen onveiligheid moeten mensen zelf aan de bak om het hoe dan ook met elkaar thuis uit te houden. Optimistisch als ik ben hoop ik dan maar dat zij van de nood een deugd maken en de crisis langzaam maar zeker een nieuw begin mogelijk maakt.
Behalve in mijn huis in Woubrugge voel ik me op veel meer plaatsen thuis: bij mijn kinderen, bij mijn vrienden, op mijn werk en in de landen waar ik gewoond heb en kinderen heb gekregen, Maleisië, Zwitserland en Singapore. Dat thuisgevoel begint natuurlijk bij mij van binnen, ik voel me thuis bij mezelf. En ik wil graag dat anderen zich letterlijk en figuurlijk thuis voelen bij en met mij. Dit is volgens mij nooit gebonden aan plaats, taal, ras of geloof. Door mijn expatleven weet ik uit ervaring dat het echt zo werkt. Dat wij ons allemaal na deze crisis minder veilig zullen voelen in onze wereld vind ik een hele verdrietige gedachte. Dat zal namelijk best veel consequenties hebben op allerlei gebied. De veiligheid moet vanuit de cocon van ons thuis straks stapje voor stapje heroverd worden en daar zal moed voor nodig zijn.
"You’re not stuck at home, you’re safe at home."
Als Eonics willen we graag dat onze werknemers zich bij ons bedrijf thuis voelen. Door aan alle voorzorgsmaatregelen te voldoen, is het tot nu toe ook gelukt om ons kantoor aan de Bink open te houden. Een klein groepje mensen is er dagelijks te vinden en anderen gaan af en toe even polshoogte nemen of wonen een meeting bij.
Om te pleiten voor een positieve houding en geduld, eindig ik met een quote die ik op Facebook ontving: You’re not stuck at home, you’re safe at home. One word can change your attitude and one cough can change your life. Met andere woorden: blijf thuis en voel je veilig. Probeer waar mogelijk een thuis te zijn voor anderen, zij het voor nu in figuurlijke zin. Gelukkig kan ook dit op afstand.
Vorige delen, vragen & reacties
De volledige serie uit het hart gegrepen in chronologische volgorde:
- Unheimisch (20 maart 2020)
- Pull & Push (27 maart 2020)
- Thuis (3 april 2020)
- Mensen van de dag (24 april 2020)
Heb je naar aanleiding van deze column vragen, of wil je even je hart luchten? Je kunt Judy bereiken via judy.wagenaar@eonics.nl.
